Και πώς ν’ αρχίσω απ’ την αρχή
να βρω κουράγιο και ψυχή
και πάλι ν’ αγαπήσω;
Και να χαρίσω μια καρδιά
πού `χει νωπή τη μαχαιριά
κι όλο κοιτάζει πίσω;

Καλύτερα στην ερημιά
παρά ξανά μες στη φωτιά.

Με τι ψυχή να ονειρευτώ
σε ποια πελάγη ν’ ανοιχτώ
για μια καινούρια αγάπη;
Όλα τα γκρέμισες εσύ
κι είμαι έωα έρημο νησί
και μέσα μου όλα στάχτη.

Καλύτερα στην ερημιά
παρά ξανά μες στη φωτιά.