Ψάχνω στη λάσπη να βρω υλικό
να χτίσω ένα τοίχο τριγύρω,
είμαι το φάντασμα απ το παρελθόν
ζητάω ένα πύργο να γείρω.

Ιππότες νεράιδες του ονείρου εκδρομείς
τεχνίτες του βίου, ακροβάτες,
τσακίζω το ΕΓΩ σ ένα πρόστυχο ΕΜΕΙΣ
γουστάρω να ζω μ αυταπάτες.

Απ έξω η σάλπιγγα άλλου στρατού
το χρόνο της ήττας μετράει,
ανοίγουν κερκόπορτες από παντού,
μα εμένα ο στρατός μου κρατάει.

Οι πλάνοι πλανώνται μια πλάνη οικτρή
μ’ απάτη δεν ρίχνουν τον τοίχο,
μου στέλνουνε δώρα μα είναι εχθροί
θα κάψω τον δούρειο ίππο.

Ιππότες, νεράιδες, του ονειρου εκδρομεις
τεχνίτες του βίου ακροβάτες
τσακίζω το ΕΓΩ σ ένα πρόστυχο ΕΜΕΙΣ
γουστάρω να ζω μ αυταπάτες.

Κρατάω οξυγόνο για τ’άλλο πρωί
κρασί και καπνό να γλεντάω
με την Πανωραία του κάστρου μαζί
τη νύχτα μου αυτή την περνάω

Ανάψτε φωτιές σιδηρόφραχτοι εσείς
τα ξύλινα τείχη σαλπάρουν.
Σε κάποιο νησί θα φύγουμε ευθύς
αν τύχει το κάστρο να πάρουν.