Θ’ ανεβώ, θ’ ανεβώ ως τον Όλυμπο επάνω
να σε δω, να σε δω ψευτη κόσμε απο `κει πάνω.

Να `τη η Αθήνα να `τη, μοιάζει απο ψηλά
μολυβιά στο χάρτη, μηρμηγκοφωλιά.

Κι εσύ, κι εσύ που με κέρασες τον πόνο
θα `σαι μιά, θα `σαι μιά, θα `σαι μια κηλίδα μόνο. (δίς)

Θ’ ανεβώ, θ’ ανεβώ ως τον Όλυμπο επάνω
να σε δω, να σε δω ψευτη κόσμε απο `κει πάνω.

Θα `ναι η γή, θα `ναι η γή του Αρχάγγελου το τόπι
που γι’ αυτή, που γι `αυτή κομματιάστηκαν οι ανθρώποι.

Βότσαλα της άμμου, κούκλοι απο χαρτί
οι τρανοί του κόσμου και οι δυνατοί.

Κι εσύ, κι εσύ που με κέρασες τον πόνο
θα `σαι μιά, θα `σαι μιά, θα `σαι μια κηλίδα μόνο. (δίς)