(τραγούδι)
Από το αίμα του Χριστού κι απ’ το κρυφό του δάκρυ
στου Γολγοθά τους λόφους γεννήθηκα εγώ,
έρχομαι με την άνοιξη, Αγάπη τ’ όνομα μου,
από τους μύθους έρχομαι, βαθειά, απ’ τον καιρό.
Από το αίμα του Χριστού κι απ’ το κρυφό του δάκρυ
κι απ’ των αθώων τα όνειρα είμαι πλασμένη εγώ.

(αφήγηση)
Από τα χείλη του καζανιού άρχισε τώρα να βγαίνει ένας λεπτός καπνός και μεγάλωνε, μεγάλωνε μέχρι που έγινε ένα ροζ σύννεφο σαν το μαλλί της γριάς που πουλάνε στα πανηγύρια... Έπειτα οι καλικάντζαροι φύσηξαν φου... φου... όλοι μαζί και ουπ... το σύννεφο πήγε και στάθηκε πάνω από την πόλη.
Ο αέρας ευώδιαζε απ’ τον ανθό της κερασιάς. Ναι, πάνω στο χιόνι είχαν φυτρώσει κερασιές.
Μετά από λίγες ώρες, λίγο πριν ξημερώσει... φύσηξε στην κοιλάδα ένας ζεστός άνεμος... Το σύννεφο έλιωσε και έγινε βροχούλα... Σε λίγο ξημέρωσε Χριστούγεννα... Χρόνια πολλά...