Τα νέα τα έσπρωξε ο Βαρδάρης Τρίτη απόβραδο
γράμμα χωρίς αποστολές σκέτο αντίο
και εγώ μπροστά σε ένα φινάλε ανυπόγραφο
σα μαοητούδι στης αγάπης το θρανίο.

Το αρωμά σου πέρα δώθε στη κρεμάστρα μου
και το σταυρόλεξο μισό στο μαξιλάρι
βραχνιάζει απότομα η φωνή σου η ξελογιάστρα μου
σκέψεις ανάκατες ατέλειωτο κουβάρι.

Ψυχή μου στα λασπόνερα απ’ τα άσπρα σου σεντόνια
να σε χτυπούν τα απόνερα τα ψεύτικα τα λόγια
ψυχή μου στα λασπόνερα απ’ τη ζεστή φωλιά σου
κυνηγητό με τα όνειρα κρυφτό με τη σκιά σου.

Άφησες πίσω δυο τσιγάρα στο πακέτο σου
και την αλμύρα στο μακό το ξεβαμμένο
μα εγώ που ένιωσα τη γόβα απ’ το στιλέτο σου
δε θα το πλύνω και ας μη σε περιμένω.

Περνάω τους ψίθυρους τα φώτα τα διόδια
χτυπάω νούμερο απ’ τη Μάκρη ως το Μπογιάτι
βγάζω απ’ τη πρίζα της μορφής σου τα καλώδια
και αφήνω άστρωτο για μέρες το κρεβάτι.