Μια βροχή
εμύριζε το χώμα βροχή
κι η καρδιά
σου είχε παραδώσει τα κλειδιά
Σ’ αγαπώ
δε μου `πες μια φορά σ’ αγαπώ
κι η ψυχή πλημμύρισε παράπονο

Κρίμα που δεν τόλμησες.

Αχ αν μ’ αγαπούσες όλα θα `χανε αλλάξει
θα `μουνα τρελή από το πρώτο σου φιλί
Δε θα είχα βάλει τη ζωή μου σε μια τάξη
σπίτι και δουλειά κι ούτ’ ένα αστέρι στα μαλλιά

Μια φορά
η μοίρα μας μοιράζει φτερά
μια φορά
και ύστερα ναυάγια και φθορά
Δες κι εσύ
κατάντησες σαν όλους κι εσύ
η χρυσή της νιότης μου επανάσταση