Κινούνε τρεις φίλοι
και πέρα τραβούν
στο Ρήνο να πάνε,
κρασάκι να πιούν.

Την πρώτη ταβέρνα
θυμούνται ξανά
που η όμορφη κόρη
με χάρη κερνά.

Αν έχεις ακόμη
κρασάκι καλό,
για στείλ’ την κοπέλα
να φέρει κι εδώ.

Κρασάκι σας δίνω
μα η κόρη η καλή,
χλωμή στο κρεβάτι
κοιμάται νεκρή.

Ανοίγουν την πόρτα
το πέπλο τραβούν,
στη μαύρη την κάσα
την κόρη φιλούν.

Εσένα αγαπούσα
τον πρώτο καιρό
και σένα για πάντα
πιστά θ’ αγαπώ.