Φύλλο που στριφογυρίζει κλέβοντας και ζωγραφίζει
απ’ του χρόνου την παλέτα τα μεγάλα μυστικά,
με του άνεμου το χέρι, την αλήθεια του, προσφέρει
κάνοντας μια πιρουέτα και μια υπόκλιση βαθιά…

ΡΕΦΡΕΝ
Είναι απλά και μπερδεμένα, άγνωστα και δεδομένα,
μα για να τα φανερώσεις πρέπει να τους αφεθείς
Ίδια μέρα δε χαράζει, με τη χθεσινή δε μοιάζει
ότι έχεις αν της δώσεις και δεν της αντισταθείς
Φίλος είναι ο χρόνος κι αδερφός
και το σκοτάδι και το φως, στο ίδιο είναι βασίλειο.

Κύμα αφρίζοντας που σβήνει πάνω στην ακτή κι αφήνει
όσα δώρα έχει μαζέψει στη μικρή του διαδρομή,
τα χαλίκια θα σκεπάσει, μια στιγμή θα τα’ αγκαλιάσει
και τραγούδι που ‘χει κλέψει απ’ το πέλαγο θα πει