Περαστικά μου είπαν, φίλοι και συγγενείς
στη ζάλη της φορμόλης μιας φτωχοκλινικής
Περαστικά μου λέγαν, κι ο πόνος μου ο βαθύς
Να λάμπει μια οπτασία στο αίμα της πληγής

Και θα `ναι μέρες σου μου είπαν μετρημένες
Ξέρε το πως κάποια μέρα θα σκοτωθείς
Μα εγώ γουστάρω να τελειώσω
Στο γλίστρημα μιας στροφής

Μα εγώ γουστάρω να τελειώσω
Στο γλίστρημα μιας στροφής

Ξυπνάω απ’ το λήθαργο μου, η μηχανή σπασμένη
στα μάτια μου μπροστά, έφεγγε τσακισμένη
Μέσα στο ψιλοβρόχι, με ντήμα ονειρικό
Ξεσπάω σ’ ένα γλέντι, που άναβε φονικό

Έχει νυχτώσει μες του ίλιγγου το αίμα
Ξεθωριασμένα σύννεφα αλλάζουνε τροχιά
Τα γήπεδα σαν τσιμεντένια τραίνα
Βασίλεψαν στο βλέμμα μου βαθιά

Τα γήπεδα σαν τσιμεντένια τραίνα
Βασίλεψαν στο βλέμμα μου βαθιά

Στης κόντρας το ρυθμό, θα καταναλωθώ
δεν φτάνει το τραγούδι αυτό για να εκδηλωθώ
της νύχτας θα ζουμάρω, μια σκοτεινή στροφή
Και θα χαθώ για πάντα, πάνω στη μηχανή

Και θα χαθώ για πάντα, πάνω στη μηχανή

Και θα χαθώ για πάντα, πάνω στη μηχανή

Και θα χαθώ για πάντα...