Τσιτσάνης Πρόζα:
Όνειρα κάναμε μες τη ζωή,
με πάθος και οι δυο μας αγαπιόμαστε
μα μπήκε ο τρίτος ανάμεσά μας
ενώ την άλλη Κυριακή θα παντρευόμαστε.

Καζαντζίδης Τραγούδι:
Ξημέρωνε η Κυριακή
χτυπούσαν οι καμπάνες.
Είχα μαυρίλα στην ψυχή
κι έβγαλα απόφαση σκληρή,
απόφαση σκληρή
να κλάψουνε δυο μάνες

Τη σκότωσα και τώρα πια
δεν περιμένω χάρη.
Ούτε και εγώ την κέρδισα
ούτε άλλος θα την πάρει.

Δεν μπόρεσα να κρατηθώ
στην σκέψη πως την χάνω.
Όλα μπροστά μου είχαν σβηστεί
τα λογικά μου είχαν χαθεί
και εγκλημάτησα
στο πάθος μου απάνω

Για πάντα πια στη φυλακή
δεν περιμένω χάρη.
Ούτε και εγώ την κέρδισα
ούτε άλλος θα την πάρει.

Αν δεις στεφάνια και χαρές
το χέρι μου απλώνω.
Με αίμα το ‘βαψα γι’ αυτό
το έγκλημά μου το φρικτό
στα μαύρα σίδερα για πάντα
θα πληρώνω.

Για πάντα μες τη φυλακή
με συντροφιά τον πόνο
το έγκλημά μου το βαρύ
για πάντα θα πληρώνω.