Στο βαγόνι αντικριστά
μεσ’ στα μαύρα σου γυαλιά
δρόμοι, θάλασσες, βουνά
προσπερνάνε

Προσπερνάνε βιαστικά
σαν ταινία που κυλά
σαν ρολόι που χτυπά
που τραβάμε

Κι όσα χαθήκανε
δεν ξεχαστήκανε

Όλα αλλάζουν
όλα γύρω σου αλλάζουν
σου γελάνε, σε τρομάζουν
με όσα ήξερες δε μοιάζουν
οοο, όλα αλλάζουν

Μια ο κόσμος σκοτεινός
μια λουσμένος μεσ’ στο φως
κι όλο αλλάζει ο καιρός
κι όλο πάμε

Όλο πάμε πιο μπροστά
και κοιτάμε σαν παιδιά
κάτι φίλοι απ’ τα παλιά
χαιρετάνε

Κι όσοι χαθήκανε
δεν ξεχαστήκανε

Στην παλιά διαδρομή
με καινούργια μηχανή
μια καινούργια μουσική
μ’ οδηγάει

Οδηγάνε τα παιδιά
κι εμείς πίσω αγκαλιά
μεσ’ στα μαύρα σου γυαλιά
ποιος γελάει

Κι όλα όσα σώθηκαν
μεταμορφώθηκαν