Οι αναμνήσεις με κυνηγούν,
δάκρυ το δάκρυ με πάνε πίσω.
Δεν είναι γράμματα για να τα σκίσω,
δεν είναι πόνοι να γιατρευτούν.

Έχω κι εσένα που τα πάντα μου θυμίζεις,
έχω κι εσένα, μα δεν είσαι εδώ.
Έχω κι εσένα που τα πάντα μου θυμίζεις,
μα δε γυρίζεις για να λυτρωθώ.

Οι αναμνήσεις με κυνηγούν,
βήμα το βήμα μ’ έχουν προφτάσει.
Κι εγώ που έλεγα "έχω ξεχάσει",
είναι μπροστά μου και με πονούν.

Έχω κι εσένα που τα πάντα μου θυμίζεις,
έχω κι εσένα, μα δεν είσαι εδώ.
Έχω κι εσένα που τα πάντα μου θυμίζεις,
μα δε γυρίζεις για να λυτρωθώ.