Μην προσπαθείς να μου το πεις με υπεκφυγές
θα φύγω τώρα να βαδίσω μες στη μπόρα
δε λέω, φοβάμαι της καρδιάς τις αστραπές
μα το περίμενα πως θα `ρθει αυτή η ώρα

Ο ένας μένει κι ο άλλος προχωρά
για μένα μην ανησυχείς θα βρω την άκρη
κι αν μοιάζουν τώρα τα ματάκια μου υγρά
είναι σταγόνα απ’ τη βροχή, δεν είναι δάκρυ

Εντάξει νίκησες κερδίζεις κι άλλο πριμ
δεν είναι ανάγκη να λυπάσαι όμως για μένα
μπορεί να έπαιξα μα το `ξερα από πριν
πως τα χαρτιά ήταν κρυφά σημαδεμένα

Εσύ γεννήθηκες με πέτρινη καρδιά
σε σημαδέψανε παράλογα οι μοίρες
μα εγώ δεν πίστεψα ποτέ μου στα φιλιά
κάτι ζητούσες από μένα και το πήρες

Σχεδόν το είχα καταλάβει απ’ την αρχή
ήταν παράσταση σε θέατρο αγοραίο
όταν θ’ ακούω στο παράθυρο βροχή
θα σε θυμάμαι πάντα ψεύτικο κι ωραίο