'Οπως χτυπιούνται οι αφίσες στις κολώνες
κι ανακατεύονται οι καπνοί με τα ποτά
έτσι ξανοίγεσαι για νέους Παρθενώνες
και γι’ Ατλαντίδες Σαββατόβραδο....Σκουφά.

Κάθε που αγγίζει το μακό σου πλάγιο βλέμμα
σηκώνει αυλαία της καρδιάς σου η φυλλωσιά
μα στον αντίποδα οχυρώνεται το ψέμα
κι απογειώνει τους σφυγμούς σε δυο λεπτά.

Μη ψάχνεις για αλήθεια όταν σου τραγουδώ
με κυνηγάει η συνήθεια να σε παραπλανώ
μη τρέχεις για ιστορίες με πρόθεση αγή
γιατί'μαι απ’ τις νοθείες με γνήσια υπογραφή.

Απωθημένα θέλω άκυρες ορέξεις
που έχουν μείνει στα αζήτητα καιρό
αναμοχλεύουν απ’ τη στάχτη αναφλέξεις
και πρώτη θέση σε ανόθευτο δεσμό.

Μοιραία έλξη πριν από τη καταιγίδα
απ’ τα υπόγεια σκοτάδια ρετιρέ
φύγε.. σε λίγο θα σε ζωσουνε τα φίδια
για τη παρτίδα που δε τέλειωσε ποτέ.