Μ’ ένα τραγούδι αδειανό από λόγια
Μ’ ένα φεγγάρι αδειανό από φως
Σε μια πόλη με ανθρώπους πιο ξένους
και ένα κρύο που τρυπάει το μυαλό

Καλή παρέα μα κι αυτή αραιώνει
Κάποιοι θα φύγουν, θα μείνουμε μόνοι
Και όσοι δε φεύγουν τις ώρες μετράνε,
βλέπουν τους τοίχους, στο νταβάνι μιλάνε

Όμορφη πόλη, με μια σκέψη την ώρα μας περνάμε
πως θα φύγουμε από δω κι ας είναι πίσω να γυρνάμε
Όμορφη πόλη, με μια σκέψη την ώρα μας περνάμε
πως θα φύγουμε από δω κι ας είναι πίσω να γυρνάμε

Παγιδεύτηκα και εγώ σε μια παραζάλη
άθελά μου με κρατάει σε κανάλι
και όλο φεύγω μακριά μα πάλι πίσω πάω
άρρωστη διαδρομή πιστά που την κρατάω

Μακριά από γνωστούς, μακριά κι από φίλους
Προσπαθείς να πιαστείς από σύννεφα κι ήλιους
Πως περνάς σε ρωτούν σε κείνη την πόλη
Μια χαρά λες εσύ μην το μάθουνε όλοι

Όμορφη πόλη ...