Γι`άλλη μια φορά ξέθαψα τους στίχους μου
Σένιαρα λιγάκι τους περίεργους ήχους μου
Άφησα πίσω μου αυτά που δεν αφήνονται
Κι έλυσα τα μάγια εκείνα που δε λύνονται

Άνοιξα ένα μπουκάλι από `κείνα που δε πίνονται
Χωρίς παρέα ούτε καν σερβίρονται
Να που οι αισθήσεις μου αρχίζουν διεγείρονται
Κι οι αναμνήσεις μου οι κακές σιγά σιγά φθείρονται

Τα `χα καιρό μαζεμένα μες σε συρτάρια κλεισμένα
Άλλα τα είχα για χαμένα άλλα τα βρήκα σκισμένα
Άλλα ήταν τσαλακωμένα από το χρόνο ξεφτισμένα
Άλλα κρατάω για μένα κι άλλα δίνω σε σένα

Άλλα τα `γραψα με τη σκιά μου και τα στοιχεία μου
Τα πιο πολλά στη μοναξιά μου άλλα κλεμένα απ`τα όνειρά μου
Μερικά ακολουθήσαν το ρυθμό της εποχής
Σου λέω θ`ακούσεις πολλά μα λίγα όμως θα δείς

Για μερικά ίσως να με παρεξηγήσεις
Όμως εδώ και καιρό δε δίνω εξηγήσεις
Τώρα ζητάω συγκινήσεις που σε κάνουν να μεθύσεις
Κι απ`τη λογική για πάντα να χωρίσεις

Μη βιαστείς τα λεφτά στο ταμείο ν`ακουμπήσεις
Δε βρίζω κανέναν δε φέρνω φρέσκιες ειδήσεις
Δε φέρνω αύρα πολέμου το τσεκούρι είναι θαμμένο
Πολύ σκουριασμένο στο παρελθόν ξεχασμένο

Στο τέλος όμως της αρχής φτάνω σιγά σιγά
Να μη σε πρήζω από τώρα με πολλά πολλά
Αν θες γλυκά να μεθύσεις τη μοναξιά να μυρίσεις
Στο χώμα όνειρο να βρεις κι ομορφιά να γεμίσεις

Κρατάω πιστά τις παραδόσεις όμως με τροποποιήσεις
Γιατί η παρακμή δε σ`αφήνει να ζήσεις
Ούτε καν να μιλήσεις…
Γι`αυτό άκου το…
Αν θες γλυκά να μεθύσεις…
Σσσσς… αρχίζει…