Ιστορίες παλιές
θα ’ρθεις να πεις να διαλέξω
τις ξέρω καλά
τις ξέρω τις έμαθα απ’ έξω

Ιστορία παλιά
που σου λέει ξανά σ’ αγαπώ
τώρα πάω, πάω μακριά

Και ό,τι κι αν πεις
είναι αργά δε μετράει
σαν σπάσει η αγάπη
ξανά δεν κολλάει

Τώρα πάω, πάω μακριά
σ’ αγαπάω, μα ειν’ αργά

Ιστορία παλιά
θα σου πω άλλη μια φορά
τα λόγια της ακριβός θησαυρός
οι λέξεις της είναι χρυσός

Μην την πεις
μην την πεις μ’ ακούς
η σιωπή σου ειν’ ο μόνος χρυσός
δε σ’ ακούω, δεν έχεις φωνή
τα ξεπούλησες όλα, δε μένει δραχμή
και στη μάχη που θέλεις να πας
έχεις χάσει από πριν
φύγε, μην πολεμάς

Τι μου ’πες τι σου πα
είναι αργά δε μετράει
σαν σπάσει η αγάπη
ξανά δε κολλάει

Μα πού πας;
Πάω μακριά
Μ’ αγαπάς;
Σ’ το λέω ειν’ αργά!

Ιστορία παλιά
τελευταία φορά θα σου πω
μην ψάχνεις τέλος κι αρχή
η φωτιά σου έχει σβήσει
είμαι σ’ άλλη εποχή

Πονά η φωνή σου, μη λες
αν φύγεις εσύ
δεν υπάρχω κι εγώ
δεν έχει η ιστορία
αρχή ούτε τέλος
κάθε της λέξη θανάσιμο βέλος

Και ό,τι κι αν πούμε
είναι αργά, δε μετράει
σαν σπάσει η αγάπη
ξανά δε κολλάει

Τώρα πάω, πάω μακριά
σ’ αγαπάω, μα είναι αργά
τώρα πάω, σ’ αγαπάω...