Θεέ μου πως μπόρεσε να με ξεχάσει,
θεέ μου πως μπόρεσε να μ’ αρνηθεί;
Αυτά που μου’ λεγε έχουν περάσει
σαν ένα όνειρο έχουν χαθεί.

Εγώ της έδωσα αγάπη μόνο
κι αυτή για μένα τώρα γελά,
κι αν την αγάπησα δε μετανοιώνω
θέλω μονάχα να’ ναι καλά.

Δεν την πίκρανα ποτέ μου
μα με πρόδωσε θεέ μου.
Γκρέμισε τα όνειρα μου
και μου πήρε την χαρά μου.

Θεέ μου την πίστεψα κι όμως προδόθηκα,
δεν το περίμενα να γελαστώ,
για την αγάπη της και εγώ σταυρώθηκα
και βασανίστηκα σαν τον Χριστό.

Άραγες θεέ μου θα με θυμάται,
μήπως μετάνοιωσε με τον καιρό;
Κι αν θέλει να `ρθει να μην φοβάται,
όσο και αν έφταιξε την συγχωρώ.

Δεν την πίκρανα ποτέ μου
μα με πρόδωσε θεέ μου.
Γκρέμισε τα όνειρα μου
και μου πήρε την χαρά μου.

Θεέ μου δε θέλω κακό να πάθει,
ότι και αν μου κανε την αγαπώ,
κι αν η αγαπη της για εμενα εχάθη
εγω την σκέφτομαι και την ζητώ.

Μπροστά στα μάτια μου είναι η μορφή της
κι όπου κοιτάζω αυτη θωρώ,
μαχαίρι δίκοπο η ανάμνηση της
κι ως πότε θεέ μου θα καρτερώ.

Δεν την πίκρανα ποτέ μου
μα με πρόδωσε θεέ μου.
Γκρέμισε τα όνειρα μου
και μου πήρε την χαρά μου.