Σπάει το ρόδι η ζωή
σκορπίζονται τα ρόδια
καθώς ξυπνάω το πρωί
μες στα γυμνά σου πόδια.

Ανάβει η ανατολή
λαμποκοπά η αλήθεια
που με ραμφίζουν σαν πουλί
τα δυο γυμνά σου στήθια.

Και χάνομαι μες στον καιρό
ρίζα βαθιά στο χώμα
όταν με σέρνει στο χορό
το ατέλειωτό σου σώμα.