Του έρωτά μου τα πράσινα φύλλα
τη γυμνή ομορφιά σου αγκαλιάζουν.
Κύλ’ αγάπη μου, μάτια μου, κύλα
όπου οι δρόμοι της νύχτας σε βγάζουν.

Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ και σε θέλω
δίχως μέτρο και δίχως πυξίδα.
Στο δικό σου το βλέμμα ανατέλλω.
Το κορμί σου η δική μου πατρίδα.

Πόσα χρόνια σε περίμενα, πόσα
νά ‘ρθεις, πάλι, τον κόσμο ν’ αλλάξεις.
Της καρδιάς να μου μάθεις τη γλώσσα
και τον ήλιο βαθιά να μου στάξεις!