Ήταν θυμάμαι δεκαεφτά
ζούσε τη ζωή του τόσο βιαστικά
θυμάμαι μου `λεγε για όνειρα τρελά
και ταξίδια στου ανέμου τα φτερά
κι ήταν μόνο δεκαεφτά

Είχε θυμάμαι μυστικό
τρία τσιγαρόχαρτα, σάπιο καπνό
κι ήρθανε κι άλλα
μα τα `σφίγγαν τη θηλιά
και μαδούσαν του ανέμου τα φτερά

Κι ήρθε εκείνη η νύχτα
με ανάσα βαριά
μου `πε λόγια σκληρά
Ωχ στα μάτια μη με κοιτάς
γιατί φεύγω μη με ρωτάς
γιατί φεύγω και πάω στης λήθης τη γη
ξέρει μόνο η δική μου ψυχή

Κι έφυγε έτσι σιωπηλά
χωρίς ποτέ να δοκιμάσει τα φτερά
και περνάνε έτσι οι μέρες
και πονάνε οι βραδιές
πως μου λείπει για ταξίδια να μου λες

Κι ήρθε εκείνη η νύχτα
με ανάσα βαριά
μου `πε λόγια σκληρά
Ωχ στα μάτια μη με κοιτάς
αφού ξέρεις πως με πονάς
πάω να βρω όλη της γης
να μάθω τα μυστικά
κι αν τα βρω θα `ρθω να σου τα πω
θα σε βρω

Κι ήρθε εκείνη η νύχτα
με ανάσα βαριά
μου `πε λόγια σκληρά
Ωχ στα μάτια μη με κοιτάς
γιατί φεύγω μη με ρωτάς
γιατί φεύγω και πάω στης λήθης τη γη
ξέρει μόνο η δική μου ψυχή
Ωχ στα μάτια μη με κοιτάς
αφού ξέρεις πως με πονάς
πάω να βρω όλη της γης
να μάθω τα μυστικά
κι αν τα βρω θα `ρθω να σου τα πω
θα σε βρω