Πίσω απ’τα φώτα σκιές φευγάτες
σκόρπια μηνύματα χωρίς το μακιγιάζ
ληγμένοι όρκοι φράσεις που τρέμουν
και για ενθύμιο απ’τη Κω το τατουάζ.

Κάτω απ’τις μάσκες φωνές σπασμένες
πολλά τα θέλω μα απάντηση καμιά
πέρα στο βάθος χάδια αφηρημένα
’’γιατί δε φεύγεις αφού είσαι στα καρφιά’’;

Πέρασε η ώρα μη σε κρατάω
δε παίρνει άλλο κι’είναι αργά
φυσάει και βρέχει έπιασε κρύο
κλείσε τη πόρτα έτσι απλά.

Έξω απ’τα τείχη ρωγμές στον ήλιο
κι’αν θέλεις κάτι τελευταίο μη το λαις
χύμα στις πίστες κορμιά ερήμου
με σκόρπια στίγματα κι’αμέτρητες πληγές.