Και τ’ όνομα του νιούτσικου Ρωτόκριτο το λέγα
ήτανε τς’ αρετής πηγή και τς’ αρχοντιάς η φλέγα
κι όλες τσι χάρες π’ ουρανός και τ’ άστρι εγεννήσα,
μ’ όλες τον εμοιράνασι, μ’ όλες τον εστολίσα.

Θέλει σ’ εκείνο τον καιρό το πρικορίζικό του
κι αγάπη για την Αρετή βάνει στο λογισμό του.
Κ’ ίντα δεν κάνει ο Έρωτας σε μια καρδιά π’ ορίζει,
σαν τη νικήσει ουδέ καλό, ουδέ κακό γνωρίζει.

Εβράδιασεν, ενύχτωσε, λιποψυχά η καρδιά τως
στο παραθύρι να βρεθού, να πουν τα βάσανά τως.
Μιαν ώρα κλάψασι ομπρός δριμιά κι ελουχτουκήσα
κι απόκει μ’ αναστεναγμούς τα πάθη τως αρχίσα.