Αντιστάθηκα όσο μπορούσα στις προσδοκίες των άλλων
ήταν μια χαλαρή αντίθεση, κανένας δεν την πήρε είδηση
Πέρασε απαρατήρητη μέσα απ’ τις ορδές των βαρβάρων
καθώς στις κίτρινες σελίδες διαβάζαμε για εκείνες

Συχνά με ρωτούσες συνεχώς γιατί δίσταζα
αφηρημένη σε κοίταζα κι ανασήκωνα τους ώμους
άβυσσος, καλέ μου, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου
και το μέλλον άγνωστο, κι όλο δικό του

Όσο μπορούσα αντιστάθηκα στην πρόβλεψη των άστρων
στο δελτίο καιρού, στα τραγούδια του συρμού
στα βαμμένα συνθήματα, στη δόξα και στα χρήματα
στην επιρροή των μέσων, στα αδιέξοδα των σχέσεων

Μα μιλάμε για πράγματα που μοιάζουνε ανίκητα
Μιλάμε για πράγματα που στέκονται ακίνητα

Όσο μπορούσα αντιστάθηκα στην ευκολία της θλίψης