Και νάτο πάλι μπρός μου
το φάντασμα του κόσμου
με τ’ άσπρο του σεντόνι
μες στη σκόνη.
Και να οι αλυσίδες
στου νου μου τις παγίδες
χαμένες υποθέσεις.
Υποσχέσεις...

Στο ίδιο όνειρο ξανά
παραπατάω,
πίσω μου σ’ έχω σατανά
όπου κι αν πάω.
Στο ίδιο όνειρο ξανά
παραπατάω.

Και νάτο πάλι μπρος μου
τ’ ανύχτερο το φως μου,
το τάγμα των αγγέλων
για το μέλλον.
Και να οι παρωπίδες
στα μάτια που δεν είδες.
Του δρόμου η ευθεία
ουτοπία...