Ποτέ ξανά
δε θάρθω να σε βρω,
στους δρόμους δε θα βγω,
ποτέ ξανά.

Η μοναξιά της εθνικής
για την καρότσα της ψυχής
υπέρβαρο φορτίο.
Εσύ δε λες ποτέ να `ρθείς,
να γίνει το εγώ εμείς
κι ο έρωτας για δύο.

Τι έκανα για πάρτη σου
αν κοίταζες το χάρτη σου,
χιλιόμετρα και ώρες αν μετρούσες,
μπορεί και να ντρεπόσουνα,
για μια φορά να `ρχόσουνα
κι εσύ αν μ’ αγαπούσες.

Στη μοναξιά της εθνικής
το πορτοφόλι της ψυχής
διόδια πληρώνει.
Τα ρέστα φτάνουν για καφέ,
μα της καρδιάς το βερεσέ
ποτέ δεν ξεχρεώνει.