Αδιαφορία πλήρης από σένα
και ταλαιπωρία η ζωή για μένα.
Έχω πάψει πλέον να κοιμάμαι,
σ’ αγάπησα και όλα με πονάνε.

Δώσε μου, αγάπη μου, να πιω λίγο φαρμάκι
αφού να δώσεις τίποτ’ άλλο δεν μπορείς.
Την απονιά σου βάλε μέσα σ’ ένα ποτηράκι
να φύγω απ’ τον πόνο της τρελής ζωής.
Δώσε μου, αγάπη μου, να πιω λίγο φαρμάκι
και κοίτα με στα μάτια για στερνή φορά.
Φίλα με και πες μου ότι μ’ αγαπάς λιγάκι,
κι ας είναι ψέματα.

Λες και δεν υπάρχω νιώθω όταν σε βλέπω,
δίπλα μου περνάς κι ούτε ένα γεια δεν έχω.
Αόρατη είν’ η αγάπη μου για σένα,
κανένα ενδιαφέρον, κανένα.