Όταν περάσεις από ’δώ
έλα να πιούμε έναν καφέ.
Είπα δε θα σε ξαναδώ,
μα όλα ξεχνιούνται, αδερφέ.
Έλα να δεις και το Ραζή,
να δεις που έγινε θεριό.
Τον εταΐζαμε μαζί
κουτάβι με το μπιμπερό.

Πως μ’ αγαπάς, όμως, μην πεις,
την πόρτα θα σου δείξω.
Σου είπα έναν καφέ να πιεις
κι όχι πληγές ν’ ανοίξω
ν’ ανοίξω, ν’ ανοίξω.

Όταν περάσεις με βροχή,
έλα να πιούμε ένα κρασί.
Ήτανε κάποια εποχή
που αγάπη σήμαινε εσύ.
Βήμα ν’ ακούσει στα σκαλιά,
θα σε γνωρίσει ο Ραζής.
Έχουνε μνήμη τα σκυλιά,
να ’χαμε τη μισή εμείς.