Περαστική στους ποταμούς της ευεξίας
να αναδύεις το κορμί σου κοιταξέ το
Μυρίζεις ρεύμα ως τις όχθες της Λυκίας
Πάνω στο διάφανο νερό στερέωσε το

Βάλε κι εμένανε στον χώρο των ευχών σου
μέσα εκεί
να επιπλέω σαν φως στο χρώμα των ματιών σου
που όταν γλιστράει απ’ τις άκρες τους
τα βάφει όλα μελί καθώς σκορπάει

Χτίσε επάνω του τους πόλους της ανάσας
ή της πιο ύπουλης πληγής το τρέφον δάκρυ
κι έτσι αναδύσου με την πρώτη την αρμάδα
απ’ τις ανάποδες στριγκλιές να βγει αγάπη

Δεν περιμένω να επιστρέψεις με τη νύχτα
σ’ αυτά τα μοβ νερά τη δύση όταν χτυπούνε
για να χορέψεις στον αφρό που δε σ’ ακούνε
κι όπως θα φεύγεις να σου πω πως δε σε είδα

Βάλε κι εμένανε στον χώρο των ευχών σου
μέσα εκεί
να επιπλέω σαν φως στο χρώμα των ματιών σου
που όταν γλιστράει απ’ τις άκρες τους
τα βάφει όλα μελί καθώς σκορπάει

Πέτα λοιπόν εκεί που αφήνεις τις ιδέες
κι άσε το μέλι τους να θρέψει την πληγή σου
πιο σκουριασμένες απ’ τα ξίφη, πιο αρχαίες
θα περιμένουν να αναδύσουν το κορμί σου

Βάλε κι εμένανε στον χώρο των ευχών σου
μέσα εκεί
να επιπλέω σαν φως στο χρώμα των ματιών σου
που όταν γλιστράει απ’ τις άκρες τους
τα βάφει όλα μελί καθώς σκορπάει
καθώς σκορπάει....