Μη, μωρό μου, μη!
Μη, μωρό μου, μην παραπονιέσαι.
Ο τύπος που μου μίλαγε
τα ρούχα του δε φύλαγε.

Του τα ’πα, του τα ’πα,
του τα ’πα του ανθρώπου,
ατάκα, ατάκα,
ατάκα κι επί τόπου:
"Δε θα μπορέσω, κύριε
και τύπε μου μυστήριε."
Του τα ’πα, του τα ’πα,
του τα ’πα του ανθρώπου,
ατάκα, ατάκα,
ατάκα κι επί τόπου.

Μη, μωρό μου, μη!
Μη, μωρό μου, μην παραπονιέσαι.
Σέβομαι την ευθύνη σου
και την εμπιστοσύνη σου.