Να μου μιλάς όταν φοβάσαι όταν μεθάς κι όταν σκορπάς
στα δύσκολα να με θυμάσαι όταν δεν έχεις που να πας
στην ακεφιά της Κυριακής σου στο τηλεφώνημα που αργεί
στα δάκρυα της απόλυσής σου στο πυρετό και στην οργή.

Φευγάτη νότα στα όνειρά σου
παραμονή Πρωτοχρονιάς
κεράκι απ’ τα γενέθλιά σου
έτσι απλά να μ’ αγαπάς.

Στα δαχτυλίδια του καπνού σου στις καταλήψεις της σχολής
στα λάθη του άλλου εαυτού σου στα περιθώρια της σιωπής
στο αγκαθάκι απ’ το λουλούδι στην αφραγκία τη φοβερή
όταν το παίζεις αγγελούδι μα σου τη σπάνε οι ουρανοί.