Εσύ που ζεμπεκιά χορεύεις
Και τ’ αντριλίκι σου σκορπάς
Ξέρω το γλέντι δε γυρεύεις
Βλέπω στο βλέμμα σου ξεσπάς.

Βλέμμα που κλαίει δίχως δάκρυ
πόνο δεν πρόκειται να γιάνει
άσε την πίκρα σου στην άκρη
Χόρευε ζεμπεκιά αλάνι.

Μοναχά για την πάρτη σου ξέρω τώρα της δίνεις
Κλάψε, βγάλ’ το παράπονο πάνω στη ζεμπεκιά,
Είναι κρίμα αλάνι μου δάκρυ να καταπίνεις
Γιατί γνήσια δάκρυα είναι σκέτη μαγκιά.

Η κάθε μια στροφή που παίρνεις
Χίλιους καημούς μαζί σκορπάει
Μέσ’ στο μυαλό σου γυροφέρνεις
Πως σού ‘φυγε και μ’ άλλον πάει.

Τ’ αντρίκειο δάκρυ κι αν κυλίσει
Στεγνώνει αμέσως μάνι μάνι
Κοίτα η καρδιά να μη λυγίσει
Τότε τι γίνεται αλάνι.