Αυτοί που είναι συνέχεια στην τηλεόραση
Νομίζοντας πως μόνο εκεί κοιτάς εσύ
Ας μείνουν στου γυαλιού τους τη γωνίτσα
Θα πάω και θα τους κλέψω τα κορίτσια.

Θα βγάλω αυτό το δίσκο με τις ζωγραφιές
Να φτιάξω απ’ την αρχή τη μουσική που θες
Να ρίξω φως στο πρόσωπο που κρύβεις
Και αν θέλεις τον ακούς και τον αμοίβεις.

Πες μου τι να πω
Πες μου τι να πω
Κι εγώ μετά θα πω αυτό που θέλω
Θα παίξω την κιθάρα με πινέλο.

Αυτοί που στην τηλεόραση θωπεύονται
Ας μείνουν μεταξύ τους να βραβεύονται
Στον μαύρο αφέντη να παρασιτούνε
Εγώ θα ζήσω εκείνο που δε ζούνε.

Την ώρα που δε θα κοιτάζει ο άνκορμαν
θα πέσω απ’ το ταβάνι σαν το Σπάιντερμαν
Να σώσω τη δεμένη Γουόντερ Γούμαν
Κι αυτός ας μείνει να κοιτάει τον μπούμαν.

Βαρέθηκα να βαμπιρίζουν οι παλιοί
Να πνίγουν το λουλούδι μόλις πάει να βγει
Ας κάτσουνε στα σπίτια τους λιγάκι
Και θα τους στείλω εγώ χαμομηλάκι.

Θα βγάλω αυτό το δίσκο με τις ζωγραφιές
Να φτιάξω απ’ την αρχή τη μουσική που θες
Να ρίξω φως στο τελειο πρόσωπό σου
Και τώρα είμ’ εγώ ο άνθρωπός σου.