Τα τραγούδια μου είναι στάχτη στα μάτια του φόβου,
της ζωής η σιωπή κι ο ήχος είναι.
Μην ξεχάσεις τα κλειδιά, τα φώτα κλείνε.
Ξυπνητήρι στις εφτά.

Τα τραγούδια μου είναι δίχτυ που πέφτω μέσα,
το χαστούκι που χτυπώ στον εαυτό μου.
Είναι μια κλεφτή ματιά στο διπλανό μου.
Γκαρσονιέρα στη Συγγρού.

Τα τραγούδια μου είναι χώμα σε χυμένα λάδια,
μασκαράς μ’ ένα χαμόγελο βαμμένο.
Είν’ η λέξη που ακόμα περιμένω.
Ακροβάτης στο σκοινί.

Τα τραγούδια μου είναι όρκος αιώνιας αγάπης,
του χαμένου ο σφυγμός που δε ρεφάρει.
Είν’ ο κλέφτης που τον πήρανε χαμπάρι.
Της Αθήνας η οσμή.

Τα τραγούδια μου είναι κλέφτες.
Είν’ αγκάθια μες στις πέτρες.
Είν’ αυτό που δε θα γίνω
κι ό,τι δεν τολμώ να πω.
Ό,τι αγάπησα και λείπει.
Ό,τι τρέμω κι είν’ εδώ.