Τώρα πια που η ζωή σου έγινε χορός
και το χώμα που σε φτιάξαν ένας άνεμος γλυκός,
τώρα πια γνωρίζεις γιατί υπάρχεις γιατί ζεις
τι θα πάρεις πού θα δώσεις πώς θα βγεις.

Περιμένω να σε δω να πετάς στον ουρανό
σαν ιπτάμενο λουλούδι μ’ άρωμα εξωτικό
να ραντίζεις με αγάπη σ’ ένα ξέφρενο ρυθμό
την καρδιά μου που ζητάει το καλό.

Κι αν αδιαφορία είν’ η ανταμοιβή
πρέπει να προσμένεις άλλη μια ζωή
κι όταν όλα ξεχαστούν θα `ρθει η στιγμή
που θα σε γνωρίσω απ’ την αρχή.