Φυσάει ζωή, στα μάτια σου τα βλέφαρα αναδεύουν
παίζουν τριγύρω σου παιδιά, το χρόνο κοροϊδεύουν

Για ποιο ταξίδι μου μιλάς, γι’ αυτό που δε θυμάσαι ;
πως γίνεται να περπατάς στους δρόμους που φοβάσαι ;

Ξέρω τα λόγια της σιωπής, κι αυτή η σιωπή θα με βρει
στη θάλασσα της Ερυθράς, στα μέσα του Σεπτέμβρη

Να να να να να....

Στ’ αγριαμένα κύματα καίει το μεσημέρι
σκαρφαλωμένος πάνω τους μ’ αρπάζουν απ’ το χέρι

κι έρχομαι όλο πιο κοντά, κι ακούω τα όνειρά σου
κάψε με με τον έρωτα που πνίγει τη ματιά σου

εκεί στα γαλανά βουνά, γυρνάει κάθε βράδυ
το πεινασμένο κι έντρομο των σκέψεων κοπάδι

Να να να να να....