Κάθε βράδυ τόσα βράδια
όταν τέλειωνε το μάθημά σου στις εννιά,
σε έπαιρνα να πάμε βόλτα,
πότε εδώ και πότε εκεί οι δυο μας αγκαλιά.

Τώρα όμως φεύγεις μόνη και δε μου μιλάς
στρίβεις στη γωνιά του δρόμου δίχως να κοιτάς
μήπως έπαψες να μ’ αγαπάς;

Πες μου ποια είναι η αιτία,
πες μου τι έκανα και μ’ αφήνεις μόνο
δίχως μια λέξη, μια ματιά
τόση αγάπη ξεχνάς;

Ρωτώ τους φίλους μου τι να συμβαίνει,
κανείς τους να μου πει δεν ξέρει
και έτσι μόνος περιμένω στη γωνία
κάθε βράδυ, στο σκοτάδι.

Αν σ’ αρέσω και με θέλεις
έλα να χαρούμε τον έρωτά μας με φιλιά,
με κοιτάζεις και με πιάνει τρέλα
και πεθαίνω να βρεθούμε αγκαλιά.

Πάνε ερωτευμένοι τόσα χρόνια και οι δυο
ας πούμε την αλήθεια
κι ας μη παίζουμε κρυφτό
δεν αντέχω άλλο πώς να στο πω;

Πες μου ποια είναι η αιτία,
πες μου τι έκανα και μ’ αφήνεις μόνο
δίχως μια λέξη, μια μάτια
τόση αγάπη ξεχνάς;

Ρωτώ τους φίλους μου τι να συμβαίνει,
κανείς τους να μου πει δεν ξέρει
και έτσι μόνος περιμένω στη γωνία
κάθε βράδυ, στο σκοτάδι.