Σαν βγήκε απόψε το φεγγάρι
ήταν θλιμμένο και χλωμό
γιατί με είδε να περνάω
δίχως εσένα π’ αγαπώ.

Γιατί εσύ πια είσαι μακριά
κι έχει σκοτάδι κι η καρδιά.

Και μου `πε ακόμα το φεγγάρι
πως άλλο βράδυ δε θα βγει
αν δε σε δει κοντά μου πάλι
θα σκοτεινιάσει όλη η γη.

Γύρισε ξανά και κάνε φωτεινό
τον δικό μου ουρανό.

Να `ξερε το χλωμό φεγγάρι
πως υποφέρω και πονώ
δε θα συννέφιαζε μονάχα
μα θα `φευγε απ’ τον ουρανό.

Γύρισε ξανά και κάνε φωτεινό
τον δικό μου ουρανό.