Μια ψυχή κατοικεί στον ουρανό,
και στην καρδιά της κυλά μια κατάρα.
Τόσο παράξενα δεν τρέμει κανείς,
σαν τον άγγελο της μέρας που θα σωθείς.

Μες σε τροχιές κρατάει τους πόθους,
και πόσο ψεύτικα κάνει τα όνειρα.
Αληθινά δε σ’αγαπάει κανείς,
σαν τον άγγελο της μέρας που θα...που θα σωθείς.

Άγια μέρα
κρύψου κι άλλο στον αιθέρα.
Άγια νύχτα
δεν μ’ακούς που φωνάζω «Βοήθεια»;

Λένε πως μοιάζει με επάλευκο φως
και το χαμόγελο του είν’ αστείο.
Τέτοια γαλήνη δε φτιάχνει κανείς
σαν τον άγγελο της μέρας που θα σωθείς.

Θα σε ρωτήσει αν όλα πάνε καλά
και αν γουστάρεις μαζί του να φύγεις.
Τέτοια απόφαση δεν παίρνει κανείς
σαν τον άγγελο της μέρας που θα...που θα σωθείς.

Άγια μέρα
κρύψου κι άλλο στον αιθέρα.
Άγια νύχτα
δεν μ’ακούς που φωνάζω «Βοήθεια»;