Θαμπά τα όνειρα, παντού σβησμένη ύλη,
χωρίς ελπίδα η αυγή που με ζυγώνει
δυο μαύροι κύκλοι, ζωγραφιά γύρω απ’ τα μάτια
άσπρη σκόνη που από χρόνια με σκοτώνει.
Ποιο δηλητήριο στις φλέβες μου κυλάει;
Και όσο το ψάχνω τόσο γίνεται συνήθεια
χτίζω τον τάφο μου πληρώνοντας με δόσεις
γιατί κανείς σας δε μ’ αγάπησε στ’ αλήθεια..

Πόσο θα `θελα να ζω για κάποιον έρωτα,
πόσο θα `θελα να ζω για μια καρδιά,
ένα απ’ τα βράδια μου τα τόσα τα αξημέρωτα
να κυνηγούσα μιας αγάπης αγκαλιά..

Ποιο δηλητήριο στις φλέβες μου κυλάει;
Κι όσο το ψάχνω τόσο γίνεται συνήθεια
χτίζω τον τάφο μου πληρώνοντας με δόσεις
γιατί κανείς σας δε μ’ αγάπησε στ’ αλήθεια.
Θαμπά τα όνειρα, παντού σβησμένη ύλη,
χωρίς ελπίδα η αυγή που με ζυγώνει
δυο μαύροι κύκλοι, ζωγραφιά γύρω απ’ τα μάτια
άσπρη σκόνη που από χρόνια με σκοτώνει.

Πόσο θα `θελα να ζω για κάποιον έρωτα,
πόσο θα `θελα να ζω για μια καρδιά,
ένα απ’ τα βράδια μου τα τόσα τ’ αξημέρωτα,
να κυνηγούσα μιας αγάπης αγκαλιά..
Μια βραδιά, μια βραδιά
και όχι μια δόση που οδηγεί στο πουθενά..