Κάποιοι φίλοι με ρωτήσανε, τι έχεις
και τον πόνο σου τον πνίγεις στο κρασί
βράδυ βράδυ στην ταβέρνα πάντα τρέχεις
και αδειάζεις και γεμίζεις τη μισή;

Τους απάντησα μια μέρα, κι αν γυρίζω
στις ταβέρνες και το πίνω και μεθώ
κι αν με βλέπετε μπροστά σας να δακρύζω
κι αν τις νύχτες δεν μπορώ να κοιμηθώ.

Αγαπώ μια καστανή μια κουκλίτσα αληθινή
τι σας μέλλει;
Που το κάθε της φιλί έχει γλύκα πιο πολύ
κι απ’ το μέλι

Τη ζηλεύω σαν βρεθώ μακριά της
την λατρεύω και μεθώ στ’ άρωμά της.
Αγαπώ μια καστανή μια κουκλίτσα αληθινή
δεν το κρύβω θα το πω την αγαπώ.

Με πειράζουν σαν με βλέπουνε οι φίλοι
να γυρίζω στα σοκάκια στα στενά
κι εγώ σκέπτομαι τα κόκκινά της χείλη
και τα μάτια της τα δυο τα καστανά.

Δε μ’ αρέσουν ούτε οι χαρές του κόσμου
ούτε άλλον έχω στη ζωή σκοπό
θέλω νά’ μαι μοναχός μου με το φως μου
και το λέω δίχως διόλου να ντραπώ.