Λες πως είναι λίγες οι καρδιές οι αληθινές
να μη τη σκέφτομαι δεν άξιζε μου λες δεν τη χρειάζεσαι
βγες απ’το αδιέξοδο που’σαι κλεισμένος βγες
κι όλα θ’αλλάξουνε θα’ρθούν μέρες καλές που δε φαντάζεσαι

Φίλε δεν μπορώ να καταλάβω
δίπλα σου είμαι εγώ θα σε προλάβω

Για μια αγάπη που σε πέταξε στους δρόμους
που βγήκε σκάρτη και σε γέμισε πληγές
άστηνε φίλε να γυρνάει με παρανόμους
δεν της αξίζει διηγώντας τη να κλαις

Δες πώς με κατάντησε η αγάπη φίλε δες
δες τις αμέτρητες πληγές μου απ’το χθες αυτές που μ’άφησε
βγες από τις σκέψεις που πονάνε φίλε βγες
πέταξε πίσω σου τις άσχημες στιγμές μπροστά περπάτησε