Γιατί, γιατί;
Αυτό το πρόσωπο, τα μάτια φταίν’ γιατί;
Γιατί, γιατί;
Πώς με κατάντησαν την άνοιξη αυτή.

Πώς με κατάντησε η αγάπη
κι αυτή η άνοιξη, γιατί;
Με πάει αλλού
από των φίλων μου την γιορτή.

Κι αναστενάζω σαν παιδάκι
κι αφήνω πίσω την ακτή
γαλάζιο γύρω μου αεράκι
κι εγώ να κλαίω στην κουπαστή.

Πες μου γιατί;

Πώς με κατάντησε η αγάπη
μέσα στο αίμα περπατώ,
σε σένα έρχομαι
σε σένανε χρωστώ.

Πρώτη μου σκέψη όταν ξυπνήσω
και τελευταία πριν κοιμηθώ,
απ’ το σημάδι σου ποτέ
μη γιατρευτώ.