Αυτά τα μαύρα που φορείς,
αυτά τα μαύρα που φορείς, Ελένη μου,
εγώ θα σου τα βγάλω,
και θα σε βάλω τα χρυσά, Ελένη μου,
κι ύστερα θα σε πάρω.

Εσύ `σουν όπου μ’ έλεγες, Ελένη μου
σαν δε με διεις πεθαίνεις
και τώρα περπατείς και λες Ελένη μου
πού μ’ είδες πού με ξέρεις;

Αυτά τα μαύρα που φορείς, Ελένη μου,
δεν τα φορείς για λύπη,
μόν’ τα φορείς για εμορφιά, Ελένη μου,
και για το ζαριφλίκι.