Άλλη μια μέρα, που ξημέρωσε μακριά σου.
Άλλη μια μέρα, που δε θά `χω τι να πω.
Αυτή την ώρα, θα χτενίζεις τα μαλλιά σου,
κι ένα φουλάρι θα τυλίγεις στο λαιμό.

Το φως της μέρας γρήγορα που δυναμώνει...
παντού ξεχύνεται και παίζει με σκιές...
η μοναξιά φοράει το άσπρο της σεντόνι,
το μόνο νυφικό, που γνώρισε ποτές.

#
Κι άν έρθει ο Χάροντας γαμπρός και λείπω πάλι,
πείτε του πως κουμπάρος του δε θα γενώ,
κι αν είναι ο Χάροντας αγύριστο κεφάλι,
εγώ είμαι άλλο τόσο, κι άλλες εκατό!
#

Να παν στον Άδη αν θέλουνε να παντρευτούνε,
γιατί κι εκεί θα υπάρχουν σίγουρα εκκλησιές.
Ν’ αφήσουν ήσυχους εκείνους που αγαπούνε,
να αγαπούν στης γης τις τέσσερις γωνιές.