Ο Μαυρομίχος ο τοκογλύφος
μπακάλης ήτανε στο χωριό
δεν είναι ψέμα,
μ’ ανθρώπου αίμα
τρεφότανε σαν το θεριό.

Είχε κατράμι στην ψυχή
στο χέρι όλο βρωμα
με μία σου υπογραφή
σου `παιρνε και το στρώμα.

Κι η Μαυρομίχω:
Πεθαίνω, βήχω
δώσ’ μου να πάω να κοιταχτώ.
Είσαι χτικιάρης κι άμα πεθάνεις
εγώ πώς θα ξεπλερωθώ;

Ο Μαυρομίχος ο τοκογλύφος
μπακάλης ήτανε στο χωριό
δεν είναι ψέμα,
μ’ ανθρώπου αίμα
τρεφότανε σαν το θεριό.