Μες την ομίχλη μια καρδιά
σαν ένα φως στην ερημιά
με μια λέξη παγωνιά μες την ψυχή μου.
Και όλα αυτά για σένα πια
είναι γελοία και κουτά
και είναι άδεια και ψυχρή όλη η ζωή μου,
γέφυρα
Και όλα πέφτουν στο κενό
και λες πως τίποτα εδώ
δεν ήτανε αληθινό ήτανε ψέμα,
μ’ αυτά που θέλω να σου πω
ίσως με λόγια δεν μπορώ
τα βλέπεις μες το πονεμένο μου το βλέμμα.

Ρ
Αν θέλεις την αλήθεια
βρίσκεται μες τα στήθια
με καίει με τρελαίνει σαν κόλαση φωτιάς.
Δε με λογαριάζεις
και πατάς το γκάζι
σ’ ένα δρόμο τρέλας και χάνεσαι αργά.

Μες την ομίχλη μια καρδιά
και κάθε τόσο με ρωτά
αν έχω μάθει πια τι θες απ’ την ζωή μου.
Ούτε ο χρόνος δεν περνά
και στο μηδέν με σταματά
ούτε που ξέρεις τι περνάει η ψυχή μου.