Με πιάνει ένας έρωτας
εφτά το κάθε βράδυ
και όπως είμαι μόνος μου
σαν έρημο πουλί
αρχίζω και φαντάζομαι
πως θέλεις ξένο χάδι
ξύπνα νωρίς αγάπη μου
να δούμε Ανατολή.

Με πιάνει ένας έρωτας.
Την ώρα που μου λείπεις
φαντάζομαι πως θα `μαστε
χωρίς εμάς τους δυο
και παίρνω τις ανάποδες
και στο βυθό της λύπης
πηγαίνω και βυθίζομαι
γιατί σε αγαπώ.

Τρελαίνομαι,
τρελαίνομαι
σε μαύρη αράχνη δένομαι
κρυώνω και ζεσταίνομαι
κοιτάω αν είσαι στη δουλειά

Τρελαίνομαι, τρελαίνομαι
σε μαύρη αράχνη δένομαι
και όταν σε δω ανασταίνομαι
σε περιμένω στα σκαλιά
σε ρίχνω στα χαλιά
και παίρνω
τ’ άστρα αγκαλιά.

Με πιάνει ένας έρωτας
μια μαύρη επιθυμία
η αποκλειστικότητα
και ο εγωισμός.

Κι αναρωτιέμαι άραγε
σε ποια παρανομία
σε ποια πραγματικότητα
αντέχει ένας δεσμός.

Με πιάνει ένας έρωτας
την Κυριακή το βράδυ.
Κι όπως τα προπατζίδικα
έτσι κι εγώ καρδιά
απ’ τα ετοιματζίδικικα
σουξέ μεσ’ το σκοτάδι
θ’ ανάψω τα τσιγάρα μου
δεν θέλω τσιμουδιά.