Τι είν’ αυτό που νοσταλγώ και
και θέλω να ’μαι στο χωριό και
θέλω να ’μαι στο χωριό ά
άμα βραδιάζει η μέρα
άμα βραδιάζει η μέρα.

Ίσως θυμάμαι τις βραδιές πα
παρέα με τις κοπελιές πα
παρέα με τις κοπελιές που
που κάναμε βεγγέρα
που κάναμε βεγγέρα.

Στο σπίτι της κυρά Μαριάς το
το πιο καλό της γειτονιάς το
το πιο καλό της γειτονιάς πη
πηγαίναμε τα βράδια
πηγαίναμε τα βράδια.

Κι ανάβαν σαν ηλεκτρικά τα
τα τόσο συμπαθητικά τα
τα τόσο συμπαθητικά στο
στο βόλτο τα λυχνάρια
στο βόλτο τα λυχνάρια.

Η μια μαντήλια έδενε κι η
κι η άλλη ρόκα έκανε κι η
κι η άλλη ρόκα έκανε και
κι εγώ σου τραγουδούσα
κι εγώ σου τραγουδούσα.

Και πέταγα στα σύννεφα κο
κοντά μου όσο σ’ ένιωθα κο
κοντά μου όσο σ’ ένιωθα που
που τόσο σ’ αγαπούσα
που τόσο σ’ αγαπούσα.