Δυο μέρες λείπεις κι ούτε μια φωνή
κι ακόμα περιμένω,
γιατί παρ’ όλα αυτά καρδιά τρελή
σ’ εσένα επιμένω.

Μη με ρωτάς, τι να σου εξηγώ
τι να μου εξηγήσεις,
έδωσα στην αγάπη μας ρεπό
χωρίς να νιώσω τύψεις.

Παράτα με λοιπόν, για `μένα είσαι απών,
απόψε σ’ άλλα χέρια θα ξυπνήσω,
παράτα με λοιπόν, ξημέρωσε σχεδόν,
η νύχτα τελειώνει και θ’ αργήσω.

Τυχαία σκέφτεσαι και μ’ αγαπάς
τυχαία μ’ αγκαλιάζεις,
μα δεν καταλαβαίνω που το πας
και τρόπο δεν αλλάζεις.

Θυμώνω που τις νύχτες μου χαλάς
κι αργεί να ξημερώσει,
μα πες μου, επί τέλους, τι ζητάς
που όλα στα `χω δώσει.

Παράτα με λοιπόν, για `μένα είσαι απών,
απόψε σ’ άλλα χέρια θα ξυπνήσω,
παράτα με λοιπόν, ξημέρωσε σχεδόν,
η νύχτα τελειώνει και θ’ αργήσω.